Ink flexograficzny, skrótowo flexo ink, to specjalistyczny rodzaj tuszy, który jest niezastąpiony w procesie druku flexograficznego. Ta metoda druku, szeroko stosowana w przemyśle opakowań, etykiet i druku komercyjnego, opiera się na tuszy flexograficznej do przenoszenia obrazów i tekstu na różne podłoża z precyzją i jakością. Formułowanie tuszy flexograficznej jest starannie opracowanym procesem. Obejmuje on kombinację wiążących, pigmentów, roztworzaczy i dodatków, każde z nich odgrywa kluczową rolę. Wiązadła są odpowiedzialne za trzymanie pigmentów razem i przyczepianie tuszy do podłoża. Wybierane są różne wiązadła w zależności od rodzaju podłoża i pożądanych właściwości filmu tuszy drukowanej, takich jak elastyczność, trwałość i odporność na substancje chemiczne. Pigmenty wybierane są ze względu na ich siłę kolorystyczną, odporność na światło i zdolność do dokładnego odtwarzania kolorów. Dają one tuszy jej wygląd wizualny i są kluczowe dla identyfikacji marki i informacji o produkcie na materiałach drukowanych. Roztworzcze w tuszy flexograficznej kontrolują lepkość tuszy i jej właściwości suszeniowe. Tradycyjnie stosowane były tusze flexograficzne na bazie roztworzyczy z powodu ich dobrej wydajności na podłożach nieredrawnych i szybkiego suszenia. Jednakże, wraz z rosnącym świadomością środowiskową, zyskały na popularności tusze flexograficzne na wodzie. Te tusze używają wody jako roztworzycza, co zmniejsza emisję związków organicznych lotnych (VOC) i czyni je bardziej przyjaznymi dla środowiska oraz odpowiednimi tam, gdzie wymagane są bezpieczeństwo i niski zapach. Dodatki są wprowadzane, aby zoptymalizować wydajność tuszy. Na przykład, surfaktanci są stosowani do redukcji napięcia powierzchniowego, co zapewnia